Wykorzystując formułę zagadki zamkniętego pokoju, Anna Fryczkowska stworzyła udaną powieść psychologiczną z wątkiem kryminalnym. Kilka kobiet umawia się na babski wieczór w domu jednej z nich – mieszkającej na uboczu Zuzi. Pogoda nie zachęca do wyjścia z domu, więc na miejscu zjawia się tylko kilka z zaproszonych osób. Atmosfera jest raczej gęsta. Dwie z koleżanek to rywalizujące ze sobą pisarki, autorki powieści kryminalnych, niezbyt zręcznie się ostatnio czujące w swoim towarzystwie. Wieczór zaczyna się więc raczej nieciekawie, panie trochę się rozchodzą po kątach, a impreza nie ma szansy się rozkręcić, ponieważ nagle okazuje się, że jedna z nich została zamordowana. Dom jest zasypany śniegiem, dookoła domu nie widać żadnych śladów, wszystko więc wskazuje na to, że morderczynią jest jedna z nich.
Nie ma szansy na szybki przyjazd policji, a panie nie wiedzą, co ze sobą począć. Alkohol robi swoje – zaczynają rozmawiać i szybko się okazuje, że nie znały się aż tak dobrze, jak im się wydawało. Zamiast policyjnego śledztwa mamy więc swoistą sesję terapeutyczną, podczas której wychodzą na jaw głęboko skrywane żale, niezaspokojone ambicje i lęki.
Autorka korzysta z ogranych motywów, splatając je jednak w sposób zgrabny i świeży. Widać w tej książce inspiracje zarówno Agatą Christie, jak i Joanną Chmielewską. Fryczkowska pisze lekko i ironicznie, sprawnie prowadzi czytelnika na manowce i wykorzystuje różne rodzaje narracji. Pojawiają się fragmenty powieści pisanej przez jedną z bohaterek, a także wewnętrzne monologi chorującej na autyzm siostry gospodyni domu. Przede wszystkim jednak są rozmowy, z których wyłania się smutny, ale też intrygujący świat kobiet, które żyją jakby na marginesie prawdziwego świata, mimo iż pozornie nic im nie brakuje. Każda z nich dąży do czegoś innego, a cel wydaje się wciąż umykać. Zapatrzone w siebie, dopiero teraz zaczynają dostrzegać, że działając w dobrej wierze, często robiły krzywdę sobie i innym.
Powieści Fryczkowskiej wpisują się w nurt zwany „domestic noir”, czyli powieści z wątkiem kryminalnym, w których nie występują policjanci i detektywi. Wszystko rozgrywa się w gronie rodziny i przyjaciół, zbrodnie popełniane są przez najbliższych i to oni też prowadzą amatorskie dochodzenie. Ważniejszy jest aspekt psychologiczny, niż samo śledztwo. Mroczna, gęsta atmosfera z rzadka tylko jest rozwiewana przez cierpki humor. Czyta się to doskonale.
Moja ocena: 5/6
Anna Fryczkowska "Sześć kobiet w śniegu (nie licząc suki)"
Wydawnictwo Burda Książki 2016
No Comments